مستی

ز خاک من اگر گندم برآید

از آن گر نان پزی مستی فزاید

خمیر و نانوا دیوانه گردد

تنورش بیت مستانه سراید

اگر بر گور من آیی زیارت

تو را خر پشته ام رقصان نماید

میا بی­دف به گور من برادر

که در بزم خدا غمگین نشاید

مرا حق از می عشق آفریده است

همان عشقم اگر مرگم بساید

منم مستی و اصل من می عشق

بگو از می بجز مستی چه آید

شعر از مولانا