بعضی وقتا فکر میکنم چرا میگن: از دل برود هر آنکه از دیده برفت. این جمله رو دوست ندارم. چون واقعیت و کاربرد نداره مگر در مورد کسانی که حد و ظرفیتشون به اندازه همون «انسان خاکی بودن» هست! خیلی ها از جلوی دیده رفتن و از دل نرفتن. این همیشه اثبات شده بر ما، ولی همیشه هم مردم این جمله رو توی زندگیشون تکرار میکنن، هی تکرار میکنن، هی تکرار میکنن. شاید هم مردم عادت دارن به تکرار. اصلا زندگیشون تکراری شده! شاید هم بعضی چیزها رو بهترین ابزار برای بهانه آوردن میبینن!
سلام گل یاس
سلام به روزم
درکلبه ما اگرروغن و تخم مرغ نیست صفا هست بفرما
شادباشی دوست خوبم . میبینی ما خیلی زود دوست میشیم ؟