چرا صبور نباشم

غم زمانه خورم یا فراق یار کشم                   به طاقتی که ندارم کدام بار کشم

نه قوتی که توانم کناره جستن از او              نه قدرتی­که به­شوخیش در­کنا­رکشم

نه دست صبر که در آستین عقل برم            نه پای عقل که در دامن قرار کشم

زدوستان به­جفا سیرگشت مردی نیست       جفای دوست زنم گر نه مردوار کشم

چو می‌توان به صبوری کشید جور عدو        چرا صبور نباشم که جور یار کشم

شراب خورده ساقی ز جام صافی وصل         ضرورتست که درد سر خمار کشم

گلی­چو­ روی تو گردر­چمن به­دست­آید          کمینه دیده سعدیش پیش خار کشم