مست روی تو

درآن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم         بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم 

به وقت­صبح قیامت که سر ز خاک برآرم       به­گفت­و­گوی­تو­خیزم به­جست­و­جوی­تو­باشم 

به مجمعی که درآیند شاهدان دو عالم          نظر به سوی تو دارم غلام روی تو باشم 

به خوابگاه عدم گر هزار سال بخسبم           ز خواب عاقبت آگه به بوی موی تو باشم 

حدیث روضه نگویم گل بهشت نبویم           جمال حور نجویم دوان به سوی تو باشم 

می بهشت ننوشم زدست ساقی رضوان        مرا به­باده چه­­حاجت که مست­روی تو باشم 

هزار بادیه سهلست با وجود تو رفتن            و گر خلاف کنم سعدیا به سوی تو باشم