آشیان

بهار آمد،

           پرستوی دلم 

                             در آرامش چشمانت آشیان گزید.

            

معصویت کودکانه

روزگار، به خیال خودش می­خواهد معصویت کودکانه مرا از من بستاند.

اما او که می­داند  

                  من هر صبح

                               کودک متولد می­شوم!

صید

مرا راندی ز خود جانان و گفتی           دام برچینم از راهت، بیندازم دگر جایی

مپندارم چو صیادی پیِ صیدی             که خود صیدم چو یونس در دَمِ ماهی

شوق آمدنت

دستم به دست باد می­دهم، کوی به کوی بوی تو را جستجو می­کنم.

به رنگ شفق خیره می­شوم، تا نهان شدنت را بدانم طلوعی هست.

بر بلندای روحم فلق را به تماشا می­نشینم، به امیدِ روشناییِ صبحِ آمدنت.

به سبزی درختان می­نگرم و می­دانم که سجده­های سبز توست که زندگی ما را برکت می­بخشد.

* . * . *

رود، زندگی را می­خروشد،

درخت، سبزی را جوانه می­زند،

          خورشید، هر روز به ما سر می­زند،

          ماه، هر شب به دیدنمان می­آید،

                    بلبل، تمرینِ ترانۀ خوش آمدگویی می­کند،

                    یاس و شب بو کوچه ها را عطر می پاشند،

همه به شوق آمدنت.

* اللّهم عَجّل لِوَلیّک الفَرَج *

رقص ماه

به عشق توست که

                         ماه از ازل بَر گِرد زمین می رقصد.

او می­­دانست که تو

                        روزی قدم بر خاک می­گذاری.                           

او هم 

        بودنت را احساس می­کند.

پرواز بدون بال

مرغ تو هوا رو دیدی؟ یه وقت با بال زدن و گاهی بدون بال پرواز می کنه.

می خواد بهت بگه خدا با توانایی و مهربونیش تو رو توی دستاش نگه میداره وقتی که زیر پاهات خالی بشه! کافیه که بهش اعتماد کنی...

(برگرفته از آیه 19- سوره ملک)

ترانه یلدا

کاش میشد نسیم بشم، بوسه زنم طاق بلند ابروهات

کاش میشد قطره ای شبنم بشم، بشینم روی گلبرگ لبات

کاش میشد آفتاب بشم، بذارم پنجه در پنجه دستات

کاش میشد بارون بشم، آروم نوازش بکنم اون گونه هات

کاش میشد ستاره بشم، خیره به خواب نازت تو شبات

کاش میشد یلدا بشم،

               چند لحظه بیشتر میشدم شریکِ عمر و نفسات